افعال متعدی و لازم در زبان انگلیسی

همانطور که می­دانید افعال به طور کلی توصیف کننده یک عمل هستند اما بسیاری از آنها با توجه به کاربردشان، حداقل به یک مفعول مستقیم احتیاج دارند و برخی نیز بدون مفعول نیز به کار برده می­شوند. از این جهت، فعل­ها به دو گروه فعل لازم و متعدی در انگلیسی دسته بندی شدند:

افعال متعدی یا گذرا (transitive verbs)

افعال لازم یا غیرگذرا (intransitive verbs)

در ادامه این مطلب، به معرفی افعال لازم و متعدی در انگلیسی به همراه مثال و توضیحات کاربردی پرداخته ایم.

معرفی فعل متعدی

اگر از افعال متعدی در جمله استفاده شود، باید این نکته مهم را در نظر داشته باشید که بدون مفعول معنایی ندارند. به عبارتی دیگر، عمل انجام شونده باید در رابطه با یک مفعول باشد. برای درک و آشنایی بیشتر با فعل متعدی، فعل bring را در نظر بگیرید. این فعل در فارسی به معنی آوردن است. حال به جمله زیر توجه کنید.

They bring

آنها می آورند!!!
چه چیزی را؟ چه کسی را؟
همانطور که می بینید این جمله بدون مفعول به خودی خود مفهومی ندارد. پس نیاز به یک مفعول مستقیم داریم. به عنوان مثال این جمله را می توان به شکل زیر بیان کرد:

They bring a book for us.

آنها یک کتاب برای ما می آورند.
در جمله بالا از a book به عنوان مفعول، بعد از فعل bring استفاده کردیم تا به جمله معنا دهیم. یا مثلاً:

I will bring my brother to the meeting.

برادرم را به جلسه می آورم.
در زبان انگلیسی نمونه های زیادی از افعال متعدی وجود دارد که ما در اینجا به تعدادی از آنها در غالب جمله اشاره داشته ایم.

مثال فعل متعدی:

Please carry the books for me.

لطفاً کتابها را برای من حمل کنید.

Can we buy these ones?

می توانیم اینها را بخریم؟

Mary kicked the ball.

ماری به توپ ضربه زد.

She didn’t take anything from the table.

او چیزی از روی میز برنداشت.

I will send the note for the doctor.

یادداشت را برای دکتر می فرستم.

She gave me a beautiful hat for my birthday.

او برای تولدم به من یک کلاه زیبا داد.

Show your ticket to the woman at the entrance.

بلیط خود را دم در ورودی به آن خانم نشان بدهید.

معرفی افعال لازم
همانطور که احتمالاً حدس می زنید، یک فعل لازم فعلی است که نیاز به انتقال عمل روی یک مفعول برای معنی دار شدن ندارد. به عبارتی دیگر، این فعل ها به تنهایی و بدون مفعول نیز می توانند مفهوم و معنا را برسانند. برای نمونه، فعل run را در نظر بگیرید.

I run.

من می دوم.
می بینید که این فعل بدون نیاز به مفعول، معنای اصلی را به شنونده می رساند.
یا مثلاً به گفتگوی زیر توجه کنید:

A: How did you get there so quickly?

چطور انقدر سریع به آنجا رسیدی؟

B: I ran.

دویدم.

نکته: فعل run جزء افعال بی قاعده است. شکل گذشته آن ran و حالت سوم آن همان run است.

برای آشنایی بیشتر با انواع این افعال، در ادامه به لیست افعال لازم در انگلیسی که در قالب جمله و مثال آمده دقت کنید.

It snowed.

برف بارید.

We laughed.

خندیدیم.

He cried. He will probably cry again tonight.

او گریه کرد. احتمالاً امشب دوباره گریه خواهد کرد.

We didn’t know.

نمی دانستیم.

They died.

آنها مردند.

When did they arrive?

آنها کی رسیدند؟
هیچیک از اعمالی که در جملات بالا آمده است نیاز به مفعول مستقیم ندارد. با این حال این نکته را در نظر داشته باشید که اغلب این افعال با حروف اضافه یا قید همراه می شوند.
مثلاً:

We didn’t know right away.

ما بلافاصله نفهمیدیم.

در جمله بالا، فعل با یک قید در زبان انگلیسی همراه شد.
نکته: افعال لازم هیچگاه به شکل مجهول در زبان انگلیسی استفاده نمی شوند به این دلیل که با مفعول همراه نیستند.

متأسفانه گاهی اوقات تشخیص فعل لازم و متعدی دشوار است زیرا برخی از آنها، هم می توانند جزء افعال متعدی باشند هم لازم. از آنجا که یک فعل ممکن است کاربردهای متفاوتی داشته باشد، باید هنگام استفاده از آنها، به متعدی و لازم بودنشان توجه کنید. به عنوان مثال، فعل offer اگر به معنی پیشنهاد دادن چیزی به کسی باشد، متعدی است. مثلاً:

They offered him a very good job, but he turned it down.

آنها به او یک شغل بسیار خوب پیشنهاد کردند اما او آن را رد کرد.

اما اگر به معنی تمایل ما به انجام کاری باشد، هم به عنوان فعل متعدی و هم در حالت لازم به کار برده می شود.

I don’t need any help, but it was nice of you to offer.

هیچ کمکی نیاز ندارم اما از لطف شما بود که پیشنهاد دادید.

My dad has offered to pick us up.

پدرم پیشنهاد داد ما را سوار کند.

همچنین به مثالهایی که با فعل eat آورده ایم دقت کنید.

I eat fried eggs for breakfast.

من برای صبحانه نیمرو می خورم.

I eat quickly at breakfast.

سریع صبحانه می خورم.

در مثال اول از eat به عنوان یک فعل متعدی استفاده شده است زیرا دارای یک مفعول مستقیم (fried eggs) است. اما مثال دوم نشان دهنده ی لازم بودن فعل eat است زیرا هیچ مفعولی در جمله وجود ندارد و فقط با یک قید همراه شده است.

به مثالهای بیشتری که معرفی کننده ی این دسته از افعال هستند توجه کنید.

I walked.

قدم زدم.

I walked her home.

او را پیاده تا خانه همراهی کردم.

He drives.

او رانندگی می کند.

He drives a large truck.

او یک کامیون بزرگ را می راند.

Mary reads.

ماری مطالعه می کند.

Mary reads ten books a month.

ماری در ماه ده تا کتاب را می خواند.

دقت داشته باشید که فعل read جزء افعال بی قاعده هست. یعنی گذشته فعل read همان read می­شود با این تفاوت که به صورت /red/ خوانده می­شود. همچنین شکل سوم فعل read هم همان read می­شود.

I understand.

می فهمم.

I understand you.

درکت می کنم.

برای تشخیص این افعال باید قسمت های دیگر جمله را در نظر بگیرید. مثلاً به فعل sing در جملات زیر توجه کنید.

She can sing beautifully.

او می تواند به زیبایی آواز بخواند.

We had a great time singing some of the old songs.

خیلی خوش گذشت و آهنگهای قدیمی را می خواندیم.

همانطور که مشخص است، در جمله اول، فعل با یک قید همراه شد اما در مثال دوم یک مفعول مستقیم داریم. بنابراین افعال متعدی بدون نیاز به قید یا حرف اضافه، مستقیماً با مفعول همراه می شوند. پس تنها از طریق معنی جمله و کلماتی که با فعل به کار برده می شوند می توان متعدی یا لازم بودن آنها را تشخیص داد.