جملات شرطی در زبان انگليسی

گرامر جملات شرطی در زبان انگلیسی يكی از پرکاربردترین و مهمترين مباحث گرامری می‌باشد. نکته حائز اهمیت در یادگیری ماندگار و بدون خطا در این مبحث گرامری این است که جملات را از فارسی به انگلیسی ترجمه نکنید. به عبارتی در ذهن‌تان به زبان انگلیسی بیاندیشید نه فارسی، زیرا زمان افعال و جملات اندکی متفاوت از چیزی است که در ذهن شماست و به همین دلیل ممکن است به اشتباه بیفتید. همچنین اگر خواسته باشید زمانی به آموزش گرامر جملات شرطی در زبان انگلیسی بپردازید، باید به طور کامل بر این مبحث و استفاده از آن مسلط باشید.

در فرمول جملات شرطی در انگلیسی، جمله از دو قسمت تشکیل شده است که شامل بخش شرطی یا if clause و بخش اصلی یا main clause می‌باشد. در جملات بیان کننده شرط، کلمه if مورد استفاده قرار می‌گیرد. به این مثال توجه کنید: ” اگر درس بخوانم، در این آزمون موفق می‌شوم.” خواندن درس جمله شرطی و موفقیت در آزمون، جمله نتیجه یا جمله اصلی می‌باشد. در ادامه این مقاله مفصل و با ذکر مثال‌های متنوع، انواع جملات شرطی در انگلیسی را که شامل چهار نوع است (صفر، یک، دو و سه) بررسی می‌نماییم. توجه داشته باشید گاهی شرطی نوع صفر به حساب آورده نمی‌شود و گفته می‌شود سه نوع جمله شرطی داریم.

جملات شرطی نوع صفر ZERO CONDITIONAL :

جملات شرطی نوع صفر، بیان کننده حقایق کلی هستند. در شرطی نوع صفر در ارتباط با یک واقعیت عمومی یا موقعیت‌هایی که در آنها همیشه یک چیز منجر به چیز دیگر می‌شود، صحبت می‌شود. در واقع در این نوع جملات شرطی، جمله به یک مثال خاص از چیزی محدود نمی‌شود و در همه حالات درست است. برای نمونه “اگر آب را سرد کنیم، یخ می‌زند.”

فرمول جملات شرطی نوع صفر:

If + present simple, … present simple

نکات مهم در مورد جملات شرطی نوع صفر:

توجه:    

• زمان افعال هر دو بخش جملات شرطی نوع صفر، زمان حال می‌باشد.
• در شرطی نوع صفر جای دو بخش شرط و نتيجه قابل جابجایی می‌باشد. اما حتما به علامت كاما توجه داشته باشید. در انواع جملات شرطي زمانیکه if در جمله‌ی دوم باشد، به كاما نیازی نيست.
• در شرطی نوع صفر بدون عوض شدن معني، مي‌توان if را با when جايگزين كرد.
• يكی از اشتباهات رايج گرامری در زبان انگلیسی این است که زبان آموزان در اين نوع شرطي ها، از زمان آينده در بخش نتيجه‌‌ی شرط (if clause) استفاده می کنند.

مثال:

.If water reaches 100 degrees, it boils

اگر آب به صد درجه برسد، به جوش می‌آید (اين امر هميشه درست است.)

.If my brother eats butter, he is sick

اگر برادرم کره بخورد، بیمار مي‌شود.( درست است كه اين براي همه‌ی افراد صادق نيست، اما در مورد برادر من همیشه حقيقت دارد. در چنین مواردی هم از شرطي نوع صفر استفاده مي‌كنيم.)

.Ice melts if you heat it

.If you heat the ice, it melts

اگر به یخ حرارت بدهید، ذوب می‌شود. (مي‌توان جاي شرط و نتيجه را عوض كرد)

برای آشنایی بیشتر با جملات شرطی نوع صفر به اين مثال‌ها توجه كنيد:

.If people eat too much, they get fat

اگر مردم زياد بخورند، چاق مي‌شوند.

.If you touch a fire, you get burned

اگر به آتش دست بزني، مي‌سوزي.

.People die if they don’t eat

مردم اگر غذا نخورند می­میرند.

.You get water if you mix hydrogen and oxygen

اگر هیدروژن و اکسیژن را با هم مخلوط کنید آب به دست می آورید.

.Snakes bite if they are scared

مارها اگر بترسند نیش می­زنند.

.If babies are hungry, they cry

اگر نوزادان گرسنه باشند گریه می­کنند.

شرطی نوع اول FIRST CONDITIONAL :

جملات شرطی نوع اول بیانگر یک موقعیت مبتنی‌بر حقیقت و یا احتمال می‌باشند و ممکن است در زمان حال یا آینده رخ ‌دهند. در این ساختار براي بکارگیری جملات شرطی از زمان حال ساده و آینده ساده استفاده می‌شود.

فرمول جملات شرطی نوع اول:

if + present simple, … will + infinitive

مثال:

.If it rains, I won’t go to the park

اگر باران ببارد، به پارك نمي‌روم.

.If I study today, I‘ll go to the party tonight

اگر امروز مطالعه كنم، امشب به مهماني مي‌روم (خواهم رفت).

.If I have enough money, I‘ll buy some new shoes

اگر پول کافی داشته باشم، تعدادی کفش نو می­خرم.

.She‘ll be late if the train is delayed

اگر قطار تأخیر داشته باشد، او دیر خواهد کرد.

.She‘ll miss the bus if she doesn’t leave soon

اگر زودتر نرود، اتوبوس را از دست خواهد داد.

.If I see her, I‘ll tell her

اگر او را ببینم، به او خواهم گفت.

تفاوت جملات شرطی نوع اول با شرطی نوع صفر:

در واقع شرطی نوع صفر زمانی به کار برده می‌شود که نتیجه کار قطعی باشد، اما اگر نتیجه احتمالی باشد باید از شرطی نوع یک استفاده کرد.

توجه: در قسمت if clause مي‌توان از حال استمراري و يا حال كامل نيز استفاده كرد.

در قسمت  main clause به جای will مي‌توان از can , might , should نيز استفاده كرد.

شرطی نوع دوم SECOND CONDITIONAL :

جملات شرطی نوع دوم برای بیان نتایج کاملا غیرواقعی که احتمالا در آینده رخ نخواهند داد، استفاده می‌شود. برای نمونه بردن یک میلیارد تومان در بانک که احتمالی غیر واقعی است یا در ارتباط با موقعیتی در زمان حال که تنها تصور ماست استفاده می‌شود. برای مثال ” اگر شماره آن فرشنده را داشتم، با او تماس می‌گرفتم (حال که ندارم!!)”

فرمول جملات شرطی نوع دوم:

if + past simple, …would (could, might)+ infinitive

If I won the lottery, I would buy a big house.(I probably won’t win the lottery)

اگر بخت آزمايي را  ببرم، يک خانه‌ی بزرگ می­خرم. (احتمالا نخواهم برد!)

.If I met the president, I would say hello

اگر رييس جمهور را ببینم، سلامی می‌كنم.

.She would travel all over the world if she were rich

اگر پولدار باشه به تمام دنیا سفر می کنه(اما نیست).

She would pass the exam if she ever studied.(She never studies, so this won’t happen)

اگر درس بخواند در امتحان قبول می شود. (او هرگز درس نمی­خواند، بنابراین این اتفاق نمی افتد).

.If I had his number, I would call him. (I don’t have his number now, so it’s impossible for me to call him)

اگر شماره اش را داشته باشم با او تماس می گیرم. (الان شماره او را ندارم، بنابراین نمی توانم با او تماس بگیرم).

.If I were you, I wouldn’t go out with that man

اگر جای تو باشم، با آن مرد قرار نمی­گذارم.

تفاوت شرطی نوع اول با شرطی نوع دوم:

*در جملات شرطی نوع اول صحبت از وقایع و چیزهایی است که احتمال دارد در آینده رخ دهند، اما در شرطی نوع دوم صحبت در رابطه با موقعیت‌هایی است که فکر نمی‌کنیم واقعا رخ دهند و ساخته تخیلات خودمان هستند.

براي مثال در شرطي نوع اول:

.If she studies harder, she‘ll pass the exam

ذهنيت ما اين است كه واقعا اگر او بهتر درس بخواند، امتحان را پاس می‌كند.

اما در شرطي نوع دوم:

.If she studied harder, she would pass the exam

با شناختي كه از او داريم احتمال اينكه درس بخواند خيلي كم است.

جملات شرطی نوع سوم THIRD CONDITIONAL :

شرطی‌های نوع سوم برای بیان این موضوع بکار می‌روند که اگر چیز متفاوتی در گذشته اتفاق می‌افتاد ،شرایط فعلی متفاوت می‌شد. چنین جملاتی شرطی را بیان می‌کنند که به اندازه کافی محتمل بوده اما در گذشته واقعا رخ نداده است:

ساختار:

if + past perfect, …would (could, might) + have + past participle

مثال:

If she had studied, she would have passed the exam. (but, really we know she didn’t study and so she didn’t pass)

اگر درس مي‌خواند، امتحان را پاس مي‌كرد. (اما مي‌دانيم كه درس نخوانده و امتحان را هم پاس نكرده است.)

If I hadn’t eaten so much, I wouldn’t have felt sick. (but I did eat a lot, and so I did feel sick).

اگر اينقدر زياد غذا نخورده بودم، احساس مريضي (تهوع) نمي‌كردم. (حالا كه خوردم و احساس مريضي هم مي‌كنم).

.If we had taken a taxi, we wouldn’t have missed the plane

اگر سوار تاکسی گرفته بودیم، هواپیما را از دست نمی دادیم.

.She wouldn’t have been tired if she had gone to bed earlier

اگر زودتر به رختخواب می رفت، خسته نبود.

.She would have become a teacher if she had gone to university

اگر به دانشگاه می­رفت، معلم می­شد.

.He would have been on time for the interview if he had left the house at nine

اگر ساعت نه از خانه بیرون می­رفت، سر وقت به مصاحبه می­رسید.

توجه : در زمان استفاده از جملات شرطی نوع سوم در زبان انگلیسی، در عبارت if از گذشته کامل استفاده می‌شود، نه در بند بخش اصلی ( main clause). از اشتباهات رایج زبان آموزان جابجا استفاده کردن این دو بخش است.

جدول زير به جمع‌بندي اين مبحث كمك مي‌كند:

در نهايت اين شما هستیدكه با جمله‌سازي و استفاده از ساختارهاي بالا براي توضيح زندگي روزمره به طور كامل آنها را ياد مي‌گيريد. موفق باشيد.