مشکلات فارسی زبان ها با تلفظ انگلیسی

در یادگیری زبان انگلیسی، تلفظ انگلیسی و ادای آواها در انگلیسی با زبان فارسی بسیار متفاوت می‌باشد.در مطلب دوازده روش کاملا کاربردی تقویت اسپیکینگ در خانه راهکارهایی برای بهبود اسپیکینگ ارائه داده‌ایم و گفتیم یک راه مفید برای این کار، تقلید از دیالوگ های گوینده یا بازیگر فیلم ها وتکرار آن دیالوگ با صدای بلند و هر چه شبیه تر به آنهاست. این تقلید باید همراه با رعایت استرس کلمات و آهنگ جمله هم باشد. اگر نکات ظریف در ادای حروف و کلمات را رعایت نکنیم منجر به ایجاد لهجه می شود. هرچند این روزها داشتن لهجه در انگلیسی چندان موضوع مهمی به حساب نمی آید، ولی اگر هدفمان یادگیری صحیح و صحبت کردن به شبیه‌ترین شکل با افراد نیتیو است باید ریزه کاری های تلفظی را رعایت کنیم. در این مقاله به تفاوتها در تلفظ انگلیسی و فارسی میپردازیم با ما همراه باشید.

صامت و مصوت ها Vowels and Consonants:

با بررسی الفبای انگلیسی، که 26 حرف دارد، 5 حرف زیر صدادار یا Vowel شناخته می شوند:

 a, e, i, o, u

و تعداد 21 حرف دیگر صامت یا Consonant هستند:

b, c, d, f, g, h, j, k, l, m, n, p, q, r, s, t, v, w, x, y, z

 البته این فقط بررسی موضوع از نظر الفبایی است. مثلا زبان فارسی ۳۲ صامت و فقط یازده مصوت (تکی و مرکب) دارد در حالیکه انگلیسی 25 صامت و 16 مصوت دارد که از ترکیب حروف ساخته می شوند.

حروف صدادار چگونه ادا می شوند؟

ما در فارسی در مجموع شش حرف صدادار داریم (همان آ، ای، او، کسره، ضمه، فتحه) که البته گاهی بیش از این تعداد آوا با آن می سازیم، بدون اینکه با ساختار آن آشنا باشیم. در زبان های اروپایی مثل انگلیسی ترکیب های بسیار بیشتری از آواهای صدادار وجود دارد. درک این ساختارها معمولا برای فارسی زبانان سخت است. بیشتر این ساختارها از ترکیب آواهای صدادار با هم به وجود می آیند و درک آنها نیاز به تمرین دارد.

در جدول زیر حروف داخل براکت‌های جانبی از الفبای آوایی بین المللی (IPA) است، یک سیستم نوشتاری که توصیف دقیق صداها را به همه زبان‌ها، از جمله انگلیسی امکان پذیر می‌کند.

بعضی خطاهای مربوط به ادای مصوتها در فارسی زبانان این موارد هستند:

صدای /I/ یا “ای کوتاه” در انگلیسی معمولاً توسط ما ایرانی‌ها “ای کشیده” تلفظ می‌شود. به عنوان مثال ما کلمات ship و sheep را به یک شکل تلفظ می‌کنیم.

صدای /ʌ/ یا “آ کوتاه” که معمولاً “آ بلند (ɑ)” یا حتی æ تلفظ می‌شود. به عنوان مثال ما کلمات not و nut یا but و bat را به یک شکل تلفظ می‌کنیم.

صدای /æ/ که تقریباً شبیه ــــَــ در فارسی است گاهی به اشتباه شبیه به کسره یا /e/ تلفظ می‌شود. به عنوان مثال گاهی کلمات woman و women را به یک شکل تلفظ می‌کنیم.

صدای / ʊ/ یا “اوو کوتاه” که معمولاً عین /u/ یا “اوو کشیده” تلفظ می‌شود. به عنوان مثال ما کلمات fool و full را به یک شکل تلفظ می‌کنیم.

صدای / ɔː / که معمولاً عین “آ” یا /ɑ/ تلفظ می‌شود. به عنوان مثال ما کلمات don و dawn را به یک شکل تلفظ می‌کنیم.

شووا یا /ə/ که غالباً به شکل مصوت استرس دار تلفظ می‌شود را /e/ تلفظ می‌کنیم. مثلاً کلمه above را ebav تلفظ می‌کنیم.

/ər/ یا / ɚ/ را مثلاً در کلمات teacher یا contractor بسته به املای آن به شکل or یا er تلفظ می‌کنیم.

بنابراین ما فارسی زبانان در راه زبان آموزی برای درک و بیان تمام محدوده مصوتهای (حروف صدا ادار) انگلیسی مشکل داریم.  که این امری طبیعی است. اما بدترین کار در یادگیری حروف صدادار تبدیل کردن آنها به نزدیک ترین آوا در فارسی است. این کار معمولا باعث می شود لهجه بسیار شدید فارسی داشته باشیم. پس باید از یادگرفتن تلفظ حروف به صورت فارسی خودداری کنیم.

حروف بی صدا را چگونه ادا کنیم؟

مشکل در تلفظ حروف بی صدا کمتر است چراکه درصد زیادی از آنها معادل های دقیق دارند. با این حال باید در مورد تعداد محدودی که فاقد معادل در زبان فارسی هستند دقت کنید. به علاوه سه صامت در انگلیسی وجود دارد که در فارسی حتی معادل نزدیک هم ندارند و صامت‌های زیادی داریم که ظاهراً بین این دو زبان مشترک هستند اما به شکلی متفاوت تلفظ می‌شوند. در ادامه با ارایه ی مثال این مطلب روشن تر خواهد شد.

صامت θ : مثلاً در کلمه thin را /س/ یا /ت/ تلفظ می‌کنیم و این باعث می‌شود که معنای کلمه عوض شود و با sin یا tin اشتباه گرفته شود.

صامت ð : مثلاً در کلمه this را /ز/ یا /د/ تلفظ می‌کنیم که با کلمه dis اشتباه گرفته می‌شود.

صامت ŋ : مثلاً در کلمه thing را در مواردی به صورت دو صامت جدا g و n تلفظ می‌کنیم.

دو صامت v و w را گاهی به جای هم به کار می‌بریم. مثلاً very را wery تلفظ می‌کنیم که معنای کلمه را عوض می‌کند یا window را vindow تلفظ می‌کنیم.

حرف r در فارسی هم وجود دارد اما به شکل متفاوتی تلفظ می‌شود. ما معمولاً به این تفاوت توجه نمی‌کنیم.

چند حرف بی صدا پشت سر هم

طبق دیکشنری انگلیسی کمبریج، مصوت صدایی است که توسط دهان انسان تولید می‌شود بدون آن که توسط دندان‌ها، زبان یا لب‌ها، دچار انسداد (مسدود) شود. به عنوان مثال، گفته می‌شود که انگلیسی آمریکایی دارای 14 صدای مصوت است

در زبان فارسی ما معمولا از دو حرف بی صدا پشت سر هم بدون حرف صدادار یا دو حرف بی صدا در ابتدای واژه بدون حرف صدادار استفاده نمی کنیم. در زبان انگلیسی هر دوی این موضوعات اتفاق می افتند (مثلا واژه student در ابتدا دو حرف بی صدا دارد). به صورت پیش فرض ممکن است یک حرف صدادار (معمولا کسره) را بین دو حرف بی صدا اضافه کنیم تا آنها را راحت تلفظ کنیم. مثلا student را estudent تلفظ می کنیم یا کلمه price که دو صامت p و r پشت سر هم آمده اند را perice، هنگام تلفظ این کلمات ما به صورت ناخودآگاه تمایل داریم که یک مصوت بین این دو صامت قرار دهیم. ما باید با تمرین این عادت را از بین ببریم. چند الگوی رایج که ما را از این نظر دچار مشکل می‌کند این موارد هستند:

bl, fl, pr, pl, gr, gl, thr, thw, sp ,st

مثال:

Place ➛ pelace
Ground ➛ geround
Glue ➛ gelue

در مورد st این مصوت اضافی در ابتدای جمله می‌آید: estart

البته به طور کلی، s  در ابتدای جمله را به صورت es تلفظ می‌کنیم که اشتباه است. گاهی در مواردی که سه صامت پشت سر هم می‌آیند و صامت s اول آنهاست (s–) وضع بدتر هم می‌شود. به این صورت که دو مصوت /e/ بین این سه مصوت می‌آوریم:

Spray ➛ esperay
Straight ➛ esteright
Scream ➛ esceream

رعایت استرس در ادای کلمات

درک استرس یا تاکید در بیان درست واژه ها بسیار مهم است. استرس به نوعی تغییر فرکانس (زیر و بم کردن) صداهاست. استرس می تواند بر روی هر بخش از کلمه قرار بگیرد. در زبان فارسی (لهجه استاندارد) ما معمولا استرس را در بر صدای انتهای واژه می گذاریم و البته استرس خیلی کم است. اما در زبان انگلیسی یکی از سیلابس‌ها را با تاکید بیشتر تلفظ می‌کنیم. به این تاکید روی بخشی از کلمه، استرس کلمه می‌گویند. مثلاً استرس کلمه ‘island روی سیلابس اول آن است و استرس de’velop روی سیلابس وسط آن است.

مشکل آنجا جدی تر می‌شود که با تغییر محل استرس، معنای کلمه عوض می‌شود مثلاً در  con‘tent  و content‘.

سخن آخر

همان طور که گفتیم موارد بالا اشتباهات رایج ما فارسی زبانها در تلفظ انگلیسی هستند. اما دانستن این موضوع نباید دلیلی باشد که فکر کنیم هیچ گاه نمیتوانیم تلفظ درست را یاد بگیریم و به این بهانه به اشتباهات خود ادامه بدهیم. بلکه دانش و آگاهی در مورد این موضوع باید باعث شود که ما روی این ادای این آواها  و یادگیری استرس کلمات حساس تر شویم و در هنگام یادگیری معنی توجه ویژه ای داشته باشیم.

پس از این به بعد هرگاه کلمه‌ی جدیدی را در دیکشنری جستجو کردید حتما علاوه بر معنی، به استرس و فونتیک آن توجه کنید و برای خودتان یادداشت بردارید. جدول بالا با مثالهای ساده ای که دارد میتواند یک مرجع برای تشخیص تلفظ فونتیک باشد. از روش شدويينگ یا همان تکنیک سایه و ترنسكرايب هم می توانيد براي بهبود تلفظ خود بهره ببريد.

شما برای تقویت تلفظ خودتان از چه روشهایی استفاده میکنید؟